Biologie

Trips veroorzaakt zuigschade aan bladeren, bloemen en vruchten. Vooral bij het vruchtbeginsel leidt dit tot grote schade. Door leegzuigen van de bladcellen worden er zilverbruine vlekken gevormd. De trips wordt gekenmerkt door een goed aanpassingsvermogen. Er zijn diverse soorten, maar vooral de Californische trips (Frankliniella occidentalis) en de tabakstrips (Thrips tabaci) zijn bekend. Daarnaast is de Echinothrips americanus een opkomende plaag in de sierteelt.

Schadebeeld

• Tripsen kunnen gemakkelijk bacteriën en virussen overbrengen. Californische trips is in staat het tomatenbronsvlekkenvirus over te brengen.
• In sierteeltgewassen kan blad en bloembeschadiging optreden door verkleuring.
• In de vruchtgewassen kan schade tot misvormende vruchten leiden.

Biologische bestrijder

• Roofwants: Orius majusculus, Orius laevigatus
• Roofmijt: Amblyseius swirskii, Amblyseius degenerans, Amblyseius andersoni, Neoseiulus cucumeris, Amblydromalus limonicus, Transeius montdorensis

Spint is een plaag die in diverse gewassen voorkomt. Bekende spintmijten zijn; kasspintmijt (Tetranychus urticae), bonenspintmijt, anjerspintmijt (Tetranychus cinnabarinus) en citrusspintmijt (Panonychus citri). De spintmijten behoren tot de spinachtigen. Hun lijf vormt één geheel. De spintmijt steekt bladcellen stuk en door het zuigen kunnen zij gemakkelijk bloemen en bladeren beschadigen. De sierwaarde kan sterk worden gereduceerd. Onder droge en warme omstandigheden ontwikkelt de spint zich snel. Bij een ernstige aantasting zijn spinseldraden zichtbaar. De kasspintmijt is duidelijk zichtbaar door de rode kleur.

Schadebeeld

• Bladschade doordat de spint aan het blad zuigt om zich te voeden. Dit heeft gevolgen voor de fotosynthese en de sierwaarde (vooral van bladeren en bloemen). Er vormen zich geelbruine stippen.
• Door de spinseldraden die worden geproduceerd wordt de sierwaarde gereduceerd.

Biologische bestrijder

• Roofmijt: Phytoseiulus persimilis, Neoseiulus californicus,
• Galmug: Feltiella acarisuga
• Roofwant: Macrolophus pygmaeus

De vrouwelijke mineervlieg maakt gaatjes in de bladeren om zich met plantsap te voeden en/of eieren te leggen. De larven veroorzaken schade door zich al vretend door de bladeren te bewegen (mineren).
Dit kan tot bladschade (verdroging en vroegtijdige uitval) en een hoog productieverlies leiden. Er zijn verschillende soorten waaronder de tomatenmineervlieg (Liriomyza bryoniae), de floridamineervlieg (Liriomya trifolli) en de nerfmineervlieg (Liriomyza huidobrensis). Als de larven groot genoeg zijn laten zij zich voor het verpoppen op de grond vallen en kruipen ze weg op een beschutte plek.

Schadebeeld

• Voedingsstippen leiden in de sierteelt tot vermindering van de productwaarde. In de groenteteelt kunnen ze tot productieverlies leiden.
• Verdroging en vroegtijdige uitval door mineren (witte gangen)

Biologische bestrijder

• Sluipwesp: Dacnusa sibirica, Diglyphus isaea

De larven van nachtvlinders of motten veroorzaken vraatschade aan vrucht- en sierteeltgewassen. De rupsen zijn in staat om het gehele jaar schade aan te richten, omdat zij maar één ding willen, en dat is eten. Diverse soorten komen voor in de land- en tuinbouw: Turkse mot (Chrysodeixis chalcites), groente-uil (Lacanobia oleracea), kooluil (Mamestra brassicae), duponcheliamot (Duponchelia fovealis), tomatenmineermot (Tuta absoluta) en de anjerbladroller (Cacoecimorpha pronubana).

Schadebeeld

• Vraatschade begint meestal aan de onderkant van het blad. In een later stadium worden ook vruchten en bloemen beschadigd.
• De uitwerpselen van de rupsen leiden tot schade aan de plant.
• Afhankelijk van de locatie van de eitjes zijn rupsen in staat om vruchten en bloemen van binnenuit te beschadigen.

Biologische bestrijder

• Roofmijt: Macrocheles robustulus, Stratiolaelaps scimitus
• Roofkever: Atheta coriaria
• Sluipwesp: Trichogramma achaeae

Wol- en schildluizen veroorzaken in diverse gewassen grote schade. Door hun wasafscheiding en/of schild zijn deze insecten moeilijk bereikbaar voor een geïntegreerde gewasbescherming. Wol- en schildluizen behoren tot de Coccoidea-familie. Er is een nauwe verwantschap met de bladluis. De vrouwelijke insecten hebben geen vleugels, waardoor zij zich moeten verplaatsen via bijvoorbeeld plantmateriaal, kleding en vogels. De bekendste soorten zijn citruswolluis (Planococcus citri), kortstaartwolluis (Pseudococcus affinis), langstaartwolluis (Pseudococcus longispinus) en de orchideeënschildluis (Diaspis boisduvalii).

Schadebeeld

• Door de zuigende werking van deze insecten worden grote hoeveelheden plantsap aan het gewas onttrokken. Dit remt de groeiontwikkeling.
• Bepaalde wolluissoorten kunnen virussen en bacteriën overbrengen.
• De sierwaarde (vooral in siergewassen) kan worden gereduceerd.

Biologische bestrijder

• Lieveheersbeestje: Cryptolaemus montrouzieri

Bladluizen vormen een opkomend probleem in de tuinbouw. Voorbeelden van bladluizen zijn boterbloemluis (Aulacorthum solani), katoenluis (Aphis gossypii) en de aardappeltopluis (Macrosiphum euphorbiae). Door hun snelle voortplantingsvermogen treedt er snel resistentie op tegen schadelijke chemische gewasbeschermingsmiddelen.

De aardappeltopluis en de boterbloemluis komen vooral voor in snijbloemen en glasgroenten. Door de uitscheiding van honingdauw, waardoor vette vruchten en bladeren ontstaan, kunnen zij grote schade aanrichten.

Schadebeeld

• Bladluizen kenmerken zich door het afscheiden van honingdauw. Dit heeft zijn weerslag op het fotosyntheseproces van de plant.
• Door hun zuigsnuit te gebruiken kunnen de luizen virussen en toxische stoffen overbrengen.
• Door hun zuigsnuit te gebruiken onttrekken zij voedingsstoffen aan planten. Dit remt de ontwikkeling van de plant en leidt tot misvormde bladeren.

Biologische bestrijder

• Sluipwesp: Aphelinus abdominalis, Aphidius colemani, Aphidius ervi
• Galmug: Aphidoletes aphidimyza
• Lieveheersbeestje: Adalia bipunctata
• Gaasvlieg: Chrysoperla carnea
• Zweefvlieg: Episyrphus balteatus, Sphaerophoria rueppellii